Bicie piosenką po mordzie to ideał, który jest coraz mniej osiągalny. Dzisiejsza, bezpieczna przystań muzyki rockowej jest zapchana zespołami, które chcą, umieją, mają biznes plan, ale nie potrafią… wrzeszczeć. Nie potrafią ustawić się w niepopularnej pozycji, uwierać jak kamień w bucie. Do tego potrzebne jest coś więcej niż tylko duże umiejętności techniczne. Może chodzi o odwagę, a może determinację i 200% przekonanie o słuszności obranej drogi. I tu pojawiają się Noże z ich debiutancką płytą „Gniew”. Płytą, która pod płaszczykiem rocka i postpunku, operując kliszami z przeszłości i współczesną złością, potrafi sparzyć. To wrzask ulic wtłoczony w post-punkowe gitary i melodie zszyte chaosem (że zespołowy FB zacytuję). Tak czuje mój rozmówca, Karol Kruczek, z którym odbywamy nieco filozoficzną rozmowę na temat zespołu, popkultury, komunikacji i nieuchronnych zmian.  

Nadchodzi ten moment… Mija dwanaście miesięcy, tysiące płyt, setki koncertów i niezliczone godziny poświęcone muzyce. Niewygodna chwila, czyli konieczność podsumowania, wymyślenia parunastu tytułów, które w jakiś sposób wbiły się w głowę, zostawiając coś więcej niż tylko chwilowe zauroczenie. Wybranie ich z 365 dni pełnych szumu, hałasu, natłoku informacji, jest niewątpliwie sporym wyzwaniem, ale… próbujemy i analizujemy…

Wrocławskie trio SHODAN prezentuje okładkę i klip do pierwszego singla „Fuel to Grandeur” pochodzących z albumu „Death, Rule Over Us”.

Okładka jak z powieści Lema, muzyka jak kosmiczna odyseja. Tyle, że nie jesteśmy w kosmosie a raczej na jakimś stepie, gdzie wieje wiatr. Ok, dość kwiecistych porównań, bo oto postanowiliśmy sklecić kilka wniosków, spóźnionych, ale szczerych, na temat space sensacji. Nowa, druga płyta ARRM na tapecie.

Od dawna toczy się dyskusja o tym, czy bardziej intrygująca jest muzyka, której nie da się do końca określić, czy ta, która wpada gładko do konkretnej szufladki. Każda z tych opcji ma swoją argumentację, jednak w rzeczywistości wolimy jednak to, co łatwiej skatalogować. Dla wygody, spokoju i komfortu. Czyli, wiem czego słucham. Dlatego najnowsza płyta Tatvamasi może wzbudzić lekką konsternację, szczególnie wśród słuchaczy, którzy pierwszy raz z tym kolektywem się zetknęli.