Maszyny i Motyle wracają z drugą, równie udaną płytą, która pokazuje jednocześnie, że zespół nie spoczął na laurach, ciągle poszukuje i wzbogaca swoją ofertę. „Czas” to kompletne pod względem grafiki i muzyki wydawnictwo, dające jednocześnie nadzieję na coś więcej w przyszłości. Czyli lepiej – przynajmniej w dniu dzisiejszym – być nie może.
Więcej
Kasabian to zespół, który jeszcze do niedawna stanowił idealny przykład tego, czego najbardziej nie lubię w nowoczesnym rocku. Sami określają się jako ci z szufladki indie, a ja nigdy nie pałałem zamiłowaniem do tej stylistyki. Wręcz przeciwnie – zawsze irytowała mnie jej prostacka przebojowość do kompletu z pakietem rozwiązań dobrze znanych lecz przekutych na współczesną modłę. Na nieszczęście – przekutych bardziej nieudolnie, niż mogłoby się wydawać. Kasabian również byli kapelą, której unikałem, jak ognia. Fakt, podchodzili do indie rockowej sielanki z nieco większą dyscypliną, ale żaden z ich rzekomych hitów, które podbijały wszelakie gry komputerowe i stacje radiowe, nie zapadł mi w pamięci na dłużej. Tymczasem wystarczyło poczekać do maja bieżącego roku i znienacka półki sklepów muzycznych zasiliło „For Crying Out Loud”. Czy kolejna szansa dana temu zespołowi okazała się słuszną?
Więcej
Od czasu reaktywacji Decapitated nie ustaje w walce o miejsce na światowych scenach i trzeba przyznać, że idzie bardzo sprawnie. Może dlatego, że to po prostu bardzo dobry zespół, może dlatego, że mają smykałkę do tworzenia tzw. metalu środka, amerykańskiego ciężarowca na festiwale, groove metalu, powstającego na styku death i thrash’u z naciskiem na typowo koncertowy flow. Inna sprawa, na ile jest to dzisiaj konieczność a na ile muzyka od serca. Tak czy inaczej, towar eksportowy jest.
Więcej
