Usłyszałem ostatnio stwierdzenie, że w dniu dzisiejszym nie ma już czegoś takiego jak oryginalna muzyka. Są tylko zespoły, które w inteligentny i ciekawy sposób potrafią korzystać ze zdobyczy swoich poprzedników. Jeśli przyjąć taką definicję za punkt odniesienia, kopenhaski Lower jest genialnym potwierdzeniem powyższej teorii. Na „Seek Warmer Climes” w zasadzie nie ma niczego nowego, jest za to całkiem fikuśne zestawienie kilku elementów, pozornie dobrze nam znanych. Skutkiem tego jest płyta, która intryguje i drażni, zwracając na siebie uwagę. Czego chcieć więcej?

Kapela zaistniała wydaną w 2008 roku ep-ką „Shrunken Head”, ale rozgłos przyniosła jej nie tyle sama muzyka, co głównie informacja, że w projekt zaangażowani są ludzie znani z Morbid Angel, Nocturnus, Centurian, Manowar, Behemoth i Sceptic. Cztery kawałki zawarte na debiutanckim wydawnictwie okazały się jednak na tyle przeciętne, że słuch po zespole szybko zaginął, pozostając po prostu ciekawostką. Do momentu aż Alex Von Poschinger, założyciel, kompozytor i perkusista grupy, nie zdecydował się kontynuować tematu. Miejsce Nergala i Mike’a Browninga zajął Corpsegrinder, a nowy materiał okazuje się o klasę lepszy od tego sprzed lat.

Na początek mała refleksja – dość narcystyczna w sumie – czy normalny jest człowiek zachwycający się i SWANS i Merkabah i właśnie Felix The Baker? Być może nie, ale nie zmienia to faktu, że Felix Piekarz mi się podoba i z przyjemnością konsumuję ich ep-kę, pokazującą, że scena beztroskiego, figlarnego rocka, flirtującego z tanecznymi bitami i nie bojącego się stęchlizny nowojorskich piwnic, ma się u nas coraz lepiej. Ba, same zespoły całkiem świadomie podchodzą do swojej profesji a ich zainteresowania nie są wcale chwilowym kaprysem. Słuchając „Weirdos Dancing Club” i konwersując z perkusistą formacji (Poznań – indie – perkusja, to już jakaś prawidłowość…) Jakubem, czułem, jak staję się coraz młodszy…

Steve Brooks, gitarzysta, wokalista i lider bombastycznie przebojowej grupy Torche, przypomniał sobie o swojej dawnej kapeli. Z Floor w latach 1994-2001 wydał masę ep-ek i splitów oraz w 2002 długograj „Floor”. Następnie skopiował pomysł na brzmienie, skrzyknął nowych muzyków, dorzucił jeszcze więcej melodii i pod szyldem Torche rozpoczął nowy, udany rozdział kariery. Choć zespół jest cały czas aktywny, Brooks zapragnął pohałasować raz jeszcze z macierzystą ekipą. „Oblation” to klimatyczny, lekko melancholijny, wpadający w ucho stoner/sludge, oparty o pulsujące riffy bardzo nisko nastrojonych gitar i dźwięczny głos Brooksa.

Istnieje teoria mówiąca, że wszystkie riffy zostały już skomponowane, że płyty, które miały zostać nagrane, już dawno się ukazały, a jedyne co pozostaje to czerpać inspiracje i zgrabnie modyfikować powszechnie znane patenty i zagrywki. Być może jest to teoria słuszna, aczkolwiek od każdej reguły musi być wyjątek. Tym wyjątkiem jest właśnie bazująca w Portland grupa Nux Vomica, której trzeci album wymyka się prostemu szufladkowaniu. Jej twórczości nie da się po prostu wrzucić do wora z dziesiątkami podobnych kapel, ponieważ takich zespołów nie ma.