Po wydaniu „Quietly, Undramatically” Chris Grigg narzekał na brzmienie materiału, co zaowocowało puszczonym w sieć, i w moim przekonaniu niepotrzebnym, remiksem płyty. „Withdrawal” sprawia wrażenie, jakby Woe zamiast ucieczki do przodu wybrali analizowanie i poprawianie błędów, aby nagrać tę samą muzykę jeszcze raz i jeszcze lepiej. Tylko co dalej?

Ten pochodzący z New Jersey zespół powstał ponad dziesięć lat temu, ale po nagraniu debiutu „Exquisite Beauty of the Defiled” dość długo trwał w zawieszeniu. Lider kapeli Matt Medeiros gra także na gitarze w Funebrarum, więc nie można powiedzieć, że był to czas zmarnowany. W 2011 Kalopsia zapowiadając drugi album opublikowała miażdżące demo „Death Starts the Horror”. Dwa z tych trzech numerów w nowych wersjach oraz sześć premierowych, znalazły się na „Amongst the Ruins”.

Devourment rozpoczął śmiertelną krucjatę w momencie, kiedy na rynku już od kilku lat brylowały krążki „The Bleeding”, „Pierced from Within”,  „Indyvidual Thought Pattens” i „Symbolic”, a gdzieś w studiu nagraniowym trwały szlify „Killing On Adrenaline”. I być może właśnie ten fakt powoduje, że dzisiaj, kiedy zespół opublikował swoją czwartą płytę, nie jest to najważniejsze wydarzenie roku, choć sami zainteresowani pewnie mają inne zdanie. Kruszyć kopii nie ma o co, ale posłuchać do poduchy można.

Jestem w stanie zrozumieć wiele rzeczy, ale jedno ze współczesnych zjawisk ciągle zdumiewa mnie do szpiku kości. Nigdy nie zrozumiem, co może być lepszą propozycją na sobotni wieczór niż konkretny, metalowy gig, na którym zaprezentować się mają zespoły, które w ostatnim czasie nie grywały za wiele…

Hardcore’owy mecz bokserski (a przynajmniej tak sugerują grafiki) pomiędzy reprezentacją Kraju Tulipanów a ekipą z Krainy Wódką i Wisłą Płynącej w takim wydarzeniu możemy wziąść udział dzięki najnowszej składance wydanej sumptem Spook Records. Rękawice skrzyżują Striking Justice, Manu Armata a w przeciwnym narożniku groźne miny stroją Idol Falls oraz 10 Fold. Zapowiada się pasjonująca walka…