Muzyka powinna generować napięcie. Musi napinać emocjonalną strunę w mózgu, bo tylko dzięki temu możemy odebrać wszystkimi zmysłami dźwięki, przyjąć ich energię i dynamikę. Krakowski Fleshworld na nowej płycie „The Essence Has Changed, but the Details Remain” udowodnił, że zrozumiał o co chodzi w tej zabawie i wykonał kilka pozornie prostych ruchów. Obdarł muzykę z niepotrzebnych naleciałości i ozdobników, docierając do dźwiękowego sedna. Pozwolił wokaliście Tytusowi na emocjonalny striptiz i wreszcie odważnie opakował płytę w najbardziej nieoczywistą okładkę, jaką można sobie wyobrazić. I to wszystko powoduje, że Fleshworld jest dzisiaj czymś więcej niż tylko kawałkiem hałasu. Resztę dopowiedzą rzeczony Tytus i Mateusz. 

Moja fascynacja jazzem opiera się głównie o fakt ogromnej różnorodności tej muzyki i praktycznym braku granic. Owszem, inne gatunki także obserwują otoczenie, poszukują, ale to właśnie współczesny jazz oprócz absorpcji jest w stanie przetworzyć obserwacje zewnętrznego świata w nową jakość, która zaskakuje mnie bardziej niż jakiekolwiek inne muzyczne influencje. Dobrym przykładem balansowania na granicy i szukania możliwości pozbycia się ciasnego garnituru tradycji jest nowe dzieło Jerzego Mączyńskiego, czyli Jerry and the Pelican System.

Oskar i Steez nie zwalniają tempa w 2019. Niezapomniany mixtape duetu PRO8L3M – „Art Brut”  niedawno obchodził piątą rocznicę wydania. Z tej okazji zespół zapowiedział nadchodzące wydawnictwo – „Art Brut 2”, czyli kolejną część tego wyjątkowego projektu. Już teraz zespół zaprasza na kolejną trasę koncertową wiosną 2020. Wkrótce bilety trafią do sprzedaży.

Więcej

Trochę z zaskoku napiszę parę słów na temat zespołu, parającego się muzyką, od której odpływam, a która momentami potrafi mnie jeszcze gdzieś tam chwycić za tyłek. Krakowski Fleshworld po długim czasie oczekiwania wreszcie wydał nową płytę, która staje się jego – przynajmniej na razie – opus magnum. Czyli dziełem – trampoliną, z której grupa odbija się, by osiągnąć coś więcej niż zwykle. Czy to się uda? Miejmy nadzieję, że choć częściowo tak…

Odwieczna dyskusja na temat tego, czy tworzymy jeszcze coś nowego, czy tylko zżynamy z przeszłości, powróciła do mnie za sprawą pewnego wywiadu i jednocześnie uświadomiłem sobie, że zaprzeczenie możliwości odkrycia czegoś nowego jest jednocześnie śmiercią jakiejkolwiek kreatywności. Na szczęście, nowa płyta, następca świetnej „Holding Hands with Jamie” Girl Band powoduje, że z ulgą patrzę w przyszłość. Nadal można coś tam odkryć.