Blindead podaje skład zespołu w jakim nagrano najnowszą płytę „Niewiosna”! Jednym słowem – zmiany, zmiany, zmiany. I to jakie! Chyba  w najśmielszych snach nie spodziewaliśmy się takiej kolaboracji. Do składu Blindead dołączył nie kto inny jak sam Nihil. Jak wypada Śląsko – Trójmiejska kolaboracja, przekonamy się już 5 kwietnia. 

Historia J.S Ondary, to historia jak z filmu; i to bardzo naiwnego. Takiego, po którego seansie wszyscy pukają się w czoło, bo scenariusz wydaje się zbyt zbyt naciągany. Tymczasem… to wszystko prawda. „American Dream” się ziścił.

Kiedyś to było. No, nie takie kiedyś, bo raptem parę, maks dziesięć lat temu. Wtedy w deathmetalowym podziemiu pękł wrzód punkowego kompleksu i zaczęło się nadrabianie zaległości. Było już po debiutach Kaamos i Repugnant, świetne płyty wydały Tormented i Bastard Priest, a Dead Goats wypuszczał nową ep-kę co dwa tygodnie… Aż wzięło i się wypaliło, a zjawisko zdominowały zespoły z wykrojnika zakochane w melodyjnych leadach Iron Maiden. Morderca morduje je w pięć sekund (a setną tegoroczną płytę Roggi Johannsona – w trzy), bo zamiast metalu nieudolnie udającego punka dostajemy punk, który udaje metal, i robi to doskonale.

Sztuka jest życiem, jak mówi mój rozmówca, gitarzysta Próchna i kilku innych zespołów, które za wspólny mianownik przyjęły bezkompromisowość. Na dzień dzisiejszy na prowadzenie wyłania się właśnie Próchno z nowatorskim ujęciem koncepcji transu, która znalazła się na płycie wydanej przez Gusstaff Records. Połączenie szorstkich, gitarowych pejzaży z nowofalowo pracującą perkusją, tworzy niepokojącą przestrzeń, która na płycie jest jedynie sygnalizowana, reszta rozgrywa się w naszych głowach. Deformacja tradycyjnej, muzycznej wartości, w tym przypadku przynosi ukojenie – debiutancki materiał zespołu to piękny kawał niełatwej, ale cholernie wciągającej muzyki. O koncepcjach, tworzeniu kolejnych zespołów i muzycznej filozofii opowiada Bartosz Leśniewski. 

Czasami zamiast spozierać wysoko, wystarczy wleźć w podziemne labirynty, by wydobyć z nich coś autentycznie fascynującego. Spróchniałego, rzekłbym wręcz, nawiązując do nazwy omawianego tu ansamblu, który wydaje właśnie via Gusstaff Records swoje debiutanckie dzieło. Ok, być może pewne wątki z płyty są mi bliskie, czyli znane, ale na takim poletku (ugorze?) czuję się jak w domu.

Panowie z Motorpsycho różne mieli w swojej historii “fazy”. Grali już stoner metal, potrafili na jednej płycie łączyć grunge’owe przeboje z 17-minutowymi, stonerowo/dronowymi kolosami, mieli też długi romans z indie rockiem, nieco krótsze z jazzem czy krautrockiem, no i niezależnie od tego, co akurat grali, zawsze trochę eksperymentowali. Słuchając dyskografii Norwegów nie sposób się nudzić. 

Ileż to już było tych Alamed…  Tyle ile trzeba – można odpowiedzieć. Ja jednak miłością największą darzę twór oznaczony cyfrą 5. O „Duchu Tornada” pisałem w samych superlatywach, dlatego na następczynię, zatytułowaną „Eurodrome” czekałem z niepokojem i choć męczę materiał już od jakiegoś czasu, recenzję postanowiłem napisać dopiero po konfrontacji z nową odsłoną A5 na żywo. No i udało się, przy okazji napiszę też kilka słów o rzeczonym recitalu.

Mam (wcale nie taką małą) obsesję na punkcie opisania starzenia się metalu. Jak uchwycić redefinicję muzyki z natury rzeczy młodzieżowej? Jak oddać gówniarski bunt, kiedy dawno jest się starszym od swoich starych, przeciw którym zapuszczało się długie włosy i nosiło koszulki z trupami? To wszystko są szalenie ciekawe sprawy dla każdego, kto nie przeniósł zainteresowania muzyką do statusu „koncercik Vaderka raz na dwa lata pod piwko z kolegami”. Kat jest dla mnie zespołem ważnym, ale ich współczesna twórczość (z Romanem Kostrzewskim, o ile to wymaga uściślenia) nie towarzyszy mi od dobrych 15 lat. Ich koncerty też nie są już dla mnie żadnym wydarzeniem, skoro w Trójmieście grywają raz na pół roku, a i tak tam nie bywam. Skoro jednak wyszła ta nowa płyta, która konstytuuje zespół Kat jako żywy i twórczy byt, czemu przynajmniej nie sprawdzić gdzie dziś jesteśmy, stary ja i starzy oni?

Wytwórnia Sub Pop podpisała kontrakt ze znaną gdańską kapelą Trupa Trupa!! Aby uczcić ten fakt zespół zaprezentował nowy singiel „Dream About”. Do utworu powstał teledysk, który wyreżyserował Benjamin Finger.

To prawda, mało w ostatnich czasach szukałem nowości, które mogą stać się czymś więcej niż tylko chwilowym kaprysem. Prawda, że nie chciało mi się słuchać nowych rzeczy. Ale czasami i ja mogę trafić na parę dźwięków, które mnie zaskoczą i poczuję, że coś tam odkrywam. I tak jest właśnie z malowniczym, brazylijskim, gorącym trio Deafkids.