Kiedy nawet uważni obserwatorzy rodzimej sceny jak jeden mąż powtarzają, że już dawno nikt nie pojawił się na niej z tak mocnym zestawem singli, jak Guzior przy okazji „Evil Things”, można przewidywać, że nie będzie to płyta jedna z wielu. I nie jest. Na leniwych, mocno osadzonych podkładach Mateusz snuje swoją opowieść; może niezbyt wiele w niej słów, ba – momentami wypluwa je jakby od niechcenia. Tworzy eteryczne, senne, pełne charakterystycznego klimatu piosenki, którym nie można jednocześnie odmówić potencjału przebojowego. Rozmawiamy o jednej z najlepszych rapowych premier tego roku.

Przerwa wydawnicza spowodowała, że tu i ówdzie było słychać o tym, że The Lowest zakończył swój żywot. Nic bardziej błędnego – wyboista droga, którą sunie ten hardcore’owy czołg jest może wyboista, pełna dziur i pułapek, ale na pewno się nie zakończyła. Niedawno zespół przypomniał o sobie bodaj najciekawszą w dyskografii płytą „Doomed”, teraz wokalista Paweł Wróbel w ciekawy sposób opowiada o tym, co działo się z nimi przez ostatnich pięć lat. I wychodzi na to, że wbrew wszystkiemu działo się sporo – od wyjazdów zagranicznych – zarówno zespołowych jak i na saksy, po załamania, niekończące się koncerty i życiowe dopusty. The Lowest wychodzi z nich silniejszy i nadal z tarczą. 

Tego zespołu nie było w Polsce bardzo długo! Mowa o CRO-MAGS! Nowojorczycy powracają do Europy w ramach trasy „World Peace Can’t Be Done” i zagrają na JEDYNYM KONCERCIE w Polsce 25 czerwca w warszawskiej Hydrozagadce!

Francuski post-black metalowy zespół DECLINE OF THE I zaprezentował nowy singiel ze swojego nadchodzącego albumu. „Escape” ukaże się 27 lipca nakładem Agonia Records.

15 czerwca nakładem wytwórni Sub Pop ukazał się debiutancki krążek australijskiej grupy Rolling Blackouts Coastal Fever. Na płycie „Hope Downs” znalazło się 10 utworów, które powstały w ciągu ostatniego roku. Materiał na żywo usłyszymy podczas tegorocznego OFF Festivalu.

Nie chwaliliśmy zbytnio ostatniej płyty Nicka, ale chętnie posłuchamy co też wydarzyło się na koncercie, który został sfilmowany w 2017 roku a kinową premierę miał całkiem niedawno. Na premierę ep-ki „Distant Sky – Nick Cave & The Bad Seeds Live In Copenhagen” poczekamy do 28 września. 

Etos skrywający się za każdą płytą Parquet Courts polega na tym, że zawsze musi nastąpić zmiana na lepsze, a najlepszym sposobem by to osiągnąć, jest wyjście poza swoją strefę komfortu Osobiście podobał mi się fakt, że stworzyłem płytę, która łączy punk i funk. Do tego Brian (Danger Mouse – przyp. red.) jest producentem popowym, który zrobił kilka bardzo dopracowanych płyt. Podobało mi się to, że to nie ma sensu – tłumaczy nowe dzieło nowojorczyków gitarzysta i wokalista A. Savage.  A teraz my wytłumaczymy o co chodzi z płytą niegdysiejszych garażowych rock’n’rollowców.

Historia The Vaccines  dobrze obrazuje działanie brytyjskiego przemysłu muzycznego. Nie jest to, rzecz jasna, bombastyczna opowieść w stylu Oasis, bo grupa z zachodniego Londynu raczej świata nie zmieniła, choć stanowi przyjemny rozdział w wyspiarskiej, gitarowej alternatywie. Właśnie napisali odcinek czwarty, wojowniczo zatytułowany „Combat Sports”.

Ghost to… i tu w zasadzie można wstawić co nam się tylko podoba. Fenomen szwedzkiej muzyki, kabaret, diabelski pomiot, szczwany kombinator, zespół rockowy, zagadka. Ok, zagadki coraz mniej, bo i Cardinal Copia (następca papy…) więcej pokazuje niż ukrywa, zachowując się przy tym bardziej niczym musicalowy gangster, dla mnie pozostając jednak szczwanym kombinatorem. Czyli kimś, kto doskonale rozeznaje się w muzycznym biznesie i wyciąga z niego wszystko to, co może się przydać. Diamondowy sztafaż i makijaże, lekką, choć bluźnierczą otoczkę, melodykę w najlepszej, szwedzkiej tradycji, rocka lat 70., trochę glamu i oczywiście biznesowy zmysł, który doprowadził Ghost – poprzez sale koncertowe, ale i sądowe – na sam szczyt. Z którego łatwo spaść, bo nowa płyta pokazuje, że zespół ma zakusy na dużo więcej niż tylko występy na metalowych festiwalach i konsekwentnie ten zamysł realizuje. Pytanie, które z Grzegorzem sobie zadajemy, brzmi – czy mimo wszystko wiedzą co robią i dokąd idą? Dotychczas każde posunięcie się Ghost udawało. Zobaczmy co będzie dalej, na razie puszczamy sobie w samochodzie „Prequelle”, dyskutując o muzyce i nie tylko.

Muzyczna przestrzeń ochrzczona mianem Alamedy stała się w ostatnich latach platformą przekazywania różnych treści przez grono oddanych sprawie muzykantów, głównie pod wodzą Kuby Ziołka. Trzeba przyznać, że widzę w tym casus garniturów Einsteina – zamiast tracić czas na wymyślanie kolejnych szyldów, tworzona jest muzyka, w zależności od sytuacji, elektryczna, akustyczna czy elektroniczna, a do tej samej nazwy dodajemy jedynie kolejną cyferkę. Cechą wspólną jest zawsze wysoka jakość przekazywanych treści.